Licencjonowanie serii wyścigowych może być skomplikowanym procesem. Nie tylko samochody muszą być wiernie odwzorowane, ale także tory wyścigowe, wraz ze wszystkimi swoimi szczegółami. To często bywa wyzwaniem.
Sega z grą Scud Race pokazała, że można podejść do tego inaczej. Choć bazowała na BPR Global GT Series, obejmującej takie samochody jak McLaren F1 i Ferrari F40, całkowicie pominęła rzeczywiste tory wyścigowe. Zamiast tego, gracze mogli driftować przez aztecką świątynię oraz malowniczy zamek w stylu niemieckim. Była to idealna okazja do zostawienia śladów opon na zabytkach UNESCO!
Nazwa „Scud” pochodzi od „Sport Car Ultimate Drive”. Amerykańska dywizja Segi zaproponowała zmianę tej nazwy, obawiając się, że przywoła ona skojarzenia z pociskami używanymi podczas wojny w Zatoce Perskiej.
Niestety, Scud Race nigdy nie doczekała się wersji na systemy domowe, mimo że istniały plany stworzenia wersji na Dreamcasta. Licencje i związane z nimi marki powodują, że gra raczej nie powróci na rynek.
Choć Scud Race zniknęło w mrokach historii gier arcade, jego niekonwencjonalne podejście do lokacji wyścigowych wciąż inspiruje nowe produkcje. Miłośnicy motoryzacji mogą tylko marzyć o podobnych przygodach w nowoczesnych grach.
